نـالـه ای سـوخـته از سـیـنـۀ سوزان آید          یا نـوایی است که از گوشـۀ زنـدان آید

آنچه زندان که سیه چال بُوَد از دهشت          شب و روزش به نظر تیره و یکسان آید

آی هارون که گرفتارتوشد موسیِ عصر          شب و روز تو و او هردو به پـایان آید

سال ها این پسر فـاطـمه مهـمان تو بود          هیچ گـفتی که چه ها بر سر مهـمان آید

هــمــدم آن پـدرِ پـیــر ز چـنـدیـن اولاد          طفل اشکی است که ازدیده به دامان آید

امشب از غـربت او سلسله هم می نـالد          کآن جگر سوخته را عـمـر به پایان آید

کند و زنجیر ازآن جانِ به زندان مانوس          نـکـشـد دست اگـر بر لـب او جـان آیـد

گرچه این زمزمه خاموش شود تابه ابد          بانگ مظـلومی اش از سیـنـه یـاران آید